Ho Chi Minh citah

Vandaag is alweer de laatste dag in Vietnam. We zijn nu in Saigon aka Ho Chi Minh City en vanavond 10 voor 7 Vietnamese time vliegen we (sophie, Chris and me) weer naar Bangkok. De vliegreis duurt ongeveer 2 uur.

Vanochtend hebben we afscheid genomen van Pria (ons 2e adoptiekindje ). We hebben nu ongeveer 3 weken met z’n vieren gereisd, weliswaar met een verschillende bus/touroperator, maar we hebben elkaar elke keer weer kunnen vinden . Zij gaat naar Cambodia en volgende week alweer naar huis (London). Het is heel gek dat je mensen ontmoet en daarna misschien wel nooit meer ziet. Zo kwamen we laatst 2 meiden tegen die we via via kenden. We gingen die avond eten en daarna namen we afscheid..omdat we andere routes hadden.. heel vreemd.

Morgen komt mijn nichtje . We spenden a few days in Bangkok and than we go to Koh Phangan voor de pre en fullmoonparties! Aangezien the raining season begin juni starts hopen we dat we wel mooi weer hebben . Omdat we met Pria hebben gereisd zijn we gewend niet NLds maar engels met elkaar te praten, dus je zult misschien veel engelse woorden/zinnen in mn blog terugvinden

Zo en wat heb ik allemaal gedaan in Saigon…

Omdat het een drukke stad is en ik dat een beetje zat ben (Hanoi) wouden we hier niet zo lang blijven. Gelukkig is het minder druk en stinky als in Hanoi.

Donderdag zijn Chris en ik aangekomen in Saigon. De reis van Nha Trang to Saigon was 12 uur. In de avond kwam Pria en de volgende ochtend kwam Sophie pas aan.

In Nha Trang sliep ik best veel (voornamelijk op het strand ) en was ik erg moe. Hier in Saigon slaap ik heel weinig en heb ik lots of energy.. ik snap er nix van maar goed to go on topic again. Donderdag ben ik in mn eentje Saigon gaan verkennen. Ik ben naar een leuke markt geweest, Banh Tan ofzo, en heb ff wat souvenirs gekocht. En omdat ik toch al in de buurt was ben ik ff naar de dierentuin in Saigon geweest . (Daar werd ik ondergespuugd door een olifant .) Ik zou het trouwens niet aanraden, dierentuinen vind ik toch wel zielig voor de beestjes.

Het is ongelooflijk hoe goedkoop de dierentuin is. Slechts 8.000 dong
..(1 us dollar is 16.000 dong.. ong. 0,75 eurocent).

Dat is net zo duur als mijn ontbijt elke ochtend . Ik moest wel 45 minuten lopen, ik had namelijk groot geld bij me en het is hier normaal dat mensen geen wisselgeld hebben. Ik had geen zin belazerd te worden door een motobike ventje dus ben maar gaan lopen. Ik zie ze al wegrijden met m’n geld .

Onderweg werd ik dus wel echt para van the local people! Elke keer weer vragen ze ” hello you! Motobike?” . Ik negeer het gewoon, doe net alsof ik geen Engels kan, maar hetis gewoon zwaar irritant.

Ik kan wel een lijst maken van welke dingen je elke dag weer worden aangeboden:
-zonnebrillen
-gekopieerde boeken
-fruit
-hangmaatten
-sieraden
-schoenpoetsen
-kranten
-kauwgom (inclusief het kindje op mama’s arm als reden waarom je kauwgom moet aanschaffen).

Het is best lastig om te zien of de mensen oprecht zijn of niet. Je vind het zielig, maar ook weer niet. Ik heb het gevoel dat iedereen hier je probeert te belazeren omdat ze je dingen willen verkopen. Mensen zijn echt heeeel erg gericht op geld in Azië. Ze proberen echt overal een slaatje uit te slaan en denken dat wij heel rijk zijn. Je kan ze niet uitleggen dat we niet rijk zijn. Dat snappen ze gewoon niet. Want ja, hier in Azië hebben we wel veel geld…

Ik zie hier veel nare dingen. Krijsende baby varkentjes op straat die verkocht worden om te eten. Krijsende levende konijntjes die bij de tijgers werden gegooid om op te eten . Kinderen die midden in de nacht spullen aan je willen verkopen. Katjes in kooien naast een kokende pan. Aapjes die vastgebonden zijn aan een boom… en noem maar op.

Gisteren zijn we naar de Cu Chi tunnels ofzoiets geweest. Dat zijn de ondergrondse tunnels van Vietnam in de tijd van de oorlog tegen de Fransen en Amerikanen. We mochten zo’n tunnel in.. het is echt ongelooflijk hoe klein die tunnels zijn en onder welke omstandigheden je daar leeft. Een paar mensen van onze groep gingen zo’n tunnel in en kwamen een schorpioen tegen…

Ik denk dat ik wel weer genoeg verteld heb